पूर्ण कविता (कविता)

          – शंकर ढकाल 

के को आज अभाव लाग्छ छ भनूँ एक्कासि लोभी बनी

माताको ममता मिली कति हिँडेँ धूलो हिलोमा पनि ।

पूर्खे वीर चिहान मुन्तिर खसी बस्दैछु आफ्नै क्रिया

मेरो पूर्ण म भित्र नै छ कविता लेख्छौ तिमी के प्रिया ।।१।।

नाङ्गो शासक नाच धेर पहिले देखेर सानी कसो

बिर्सी इज्जत नाच्न लाज अहिले लाग्दैन बानी बस्यो ।

श्रोताको पनि फूल झैँ प्रिय बनी सुम्पेँ सुगन्धी रस

होला पूर्ण स्वयं नलेख कविता लेखेर झन् नीरस ।।२।।  

धेरै नै बलियो छु झैँ म खुकुरी यी कम्मरैमा धरी

भ्रातासन्निधि रक्तखेल अहिले खेली सिमानाभरि ।

छाती या शिरपाउ घाउ छ भने पारूँ र के दाउ म

खाऊँ खै यसमै छ पूर्ण कविता लेखेँ भनी भाउ म ।।

गोर्खाली स्थलमाझ एक रुखका हौँ फूल हामी तर

कोही चुट्छ हुनेछ भेट नचुटे झन् भेट नै हुन्छ र ।

आफैँ चन्द्र तिमी बन्यौ र म बनेँ रातो र तातो रवि

हामीमै छ अभावपूर्ण कविता चाहिन्न नौलो कवि ।।४।।

हेला धेर गरेर भाग्य कि दिइन् थोरै विधातेश्वरी

के हो दुःख तिमी म बुझ्नु कहिले खै के गरी के गरी

खादैखानु हुँदैन प्राण छ भने हामी अरूको नुन

लागे भोक हुनेछ भोक कविता झन् पूर्णशाली सुन ।।५।।

                      – तानसेन ,पाल्पा