गजल

बगेको नदी हिउँ परेर बरफ बने झै भो जिन्दगी

आफैलाई आज आफूमाथि नै भएन भरै रत्ति पनि

मेट्नु’थ्यो नक्सा आफ्नै आमाको छातीमा टेकी रगत चुस्दै

स्वाभिमानले छेक्यो मलाई सकिन गर्न यत्ति पनि

‘आनन्द’ छैन तिमी बिनाको जिन्दगी जिउन भन्छौ भने

सहारा दिने पाउने छौ सारा,खोजी हेरेमा जत्ति पनि ।