कविता – सागर बिच उभिएको एक्लो साईप्रस म

         -उषा शेरचन

साँचो प्रेम गर्न कति गार्‍हो हुन्छ?

मैले त्यो बुझेको छु

साँचो प्रेम पाउन कति सार्‍हो हुन्छ?

मैले त्यो पनि बुझेको छु

प्रेम गर्दा प्रेम मात्रै गर्छु म

कुनै लेखाजोखा गर्दिन

कुनै यक्ष प्रश्न सोध्दिन

कुनै हिसाब किताब राख्दिन

हो, म प्रेम गर्छु तिमीलाई

हृदयको अत्यन्तै गहिराइबाट

तर, सालको पात फेरेझैँ फेर्दै

प्रेमलाई बदनाम गर्दिन म

शून्यबाट एक र एकबाट अनेक गर्दै

प्रेमलाई बदनाम गर्दै हिँड्दिन म

चाहे मिलन र बिछोडका हिमालहरू

जति नै चढ्न किन नपरोस् ?

चाहे आशा र निराशाका घोडाबाट

जति नै लड्न किन नपरोस् ?

कायर भएर कहिल्यै भाग्ने छैन म

तिमीलाई प्रेम गर्न कहिल्यै छाड्ने छैन म

हो ! मलाई पागल भन्छन् प्रेम गर्न नजान्नेहरू

हो ! मलाई पागल सोच्छन् प्रेमका मूल्य नबुझ्नेहरू

समयको निर्दयी प्रहार जति नै खप्नुपरे तापनि

समयको आँधिहुरी जति नै झेल्नुपरे तापनि

प्रेमको झन्डा गाडी नै रहनेछु म

प्रेमको उत्सव मनाई नै रहनेछु म

एक्लो बाँच्न त्यति सजिलो छैन

मैले त्यो बुझेको छु

एक्लै हाँस्न झनै सजिलो छैन

मैले त्यो पनि बुझेको छु

र, पनि यो अथाह सागर छेउ

एक्लै नितान्त एक्लै उभिएको

साईप्रस म

बषौंदेखि तिमी नआउने बाटो हेरेर

तिमीलाई नै पर्खिरहेको छु

तिम्रै बाटो हेरिरहेको छु

जीवन म प्रति जति नै कठोर बने तापनि

जीवनको सूर्य जति नै उदाउने र अस्ताउने गरे तापनि

जीवन प्रति कठोर बन्न

कदापि सक्तिन म

तिमीलाई प्रेम नगरी रहन

कदापि सक्तिन म

आफैँसँग आफैँले एउटा प्रण गर्दैछु म

आफैँले आफैसँग भीष्म प्रतिज्ञा लिँदैछु म

एक न एक दिन,

पाषाण हृदयमा प्रेमको अंकुर

फुटाएरै छाड्ने छु

प्रत्येक धड्कनमा प्रेमको विश्वास

जगाएरै छाड्ने छु

तिम्रा सबै पीडाहरू लिन चाहन्छु म

मेरा सबै खुसीहरू तिमीलाई दिन चाहन्छु म

छालहरू जति नै उर्लेर

मलाई ढाल्न खोजे तापनि

सुनामीहरू जति नै उठेर

मलाई गाल्न खोजे तापनि

अजम्बरी प्रीत लाई नै रहने छु म !

अजम्बरी गीत गाई नै रहने छु म !!

– प्रकाशित मिति, २०७७ साल श्रावण ७ गते बुधवार